19 снежня міністры ўнутраных спраў (названыя ў тэксце, які быў складзены на англійскай мове, “дзяржаўнымі сакратарамі”!) чатырох краін-удзельнікаў Еўрасаюза: Карл Білдт са Швецыі, Радаслаў Сікорскі з Польшчы, Уільям Хегью з Вялікабрытаніі і Гвадо Вестэрвэлле з Германіі апублікавалі сумеснае камюніке, у якім была рэзкая крытыка ўрада Беларусі і прэзідэнта краіны Аляксандра Лукашэнкі. Яны абвінавачваюць улады краіны ў жорсткім прыгнечанні апазіцыйный дэманстрацыі на наступны дзень пасля леташніх прэзідэнцкіх выбараў і выступаюць супраць судовага пераследа пяці лідэраў апазіцыі і некалькіх дэманстрантаў. У выніку сваіх абвінавачванняў яны патрабуюць ад “міжнароднай супольнасці ” і, у прыватнасці, ад ЕС узмацнення санкцый, якія існуюць супраць гэтай краіны, а таксама ўзмацнення дапамогі апазіцыйным арганізацыям.
Гэта заява носіць прадузяты характар. Насамрэч, яна адсылае да факта дэманстрацыі, якая сапраўды была спынена, але не мае ніякіх спасылак на тое, што паводзіны большасці дэманстрантаў насілі зусім не мірны або ўмераны характар: ужыванне стальных пруццяў пры спробах гвалтоўна захапіць уваход у будынак урада пацвярджаецца сведчаннем назіральнікаў і дакументальнымі сродкамі. Так, нават карэспандэнт адной уплывовай французскай штодзённай газеты, якая не была ўлічана ў праяве асабістай сімпатыі да ўрада, які засядае ў Мінску (1), на наступны дзень пасля гэтых падзей апублікаваў артыкул пад назвай “Беларусь: урад у аблозе” і напісаў на аснове паведамленняў асабістых карэспандэнатаў, што “апазіцыйныя дэманстранты сёння ўвечары паспрабавалі ўзяць штурмам рэзідэнцыю беларускага ўрада”. Акрамя таго, названыя міністры не паведамляюць аб тым, што “прыгнечанне” не прывяло ні да аднаго фатальнага зыходу, ні да цяжкіх раненняў.
Зрэшты, іх “гуманныя” пачуцці, відаць, прызначаны толькі для Беларусі. Насамрэч, у той час, калі гэтыя чыноўнікі складалі і распаўсюджвалі свой тэкст, маладыя егіпецкія дэманстранты – якія і сапраўды мірныя – працягвалі дзесяткамі гінуць на плошчах Каіра, так і не дачакаўшыся належнай увагі. Некалькі раней гэтыя ж міністры не прамовілі ні слова з нагоды выключна жорсткіх паводзін грэцкай і брытанскай паліцыі – але ж абедзве гэтыя краіны з’яўляюцца удзельнікамі ЕС – у час шматлікіх выступленняў незадаволеных на працягу 2011 года.
І ўсё ж ёсць у гэтым тэксце яшчэ адзін больш паказальны момант. Тыя, хто падпісаў яго, нават не спрабуюць утаіць тое, што ў канчатковым выніку складае іх сапраўдныя мэты, паколькі дэкларацыя заканчваецца патрабаваннем, якое на наш погляд не мае прэцэдэнтаў і з’яўляецца грубым умяшальніцтвам у рэалізацыю кожным народам свайго права праводзіць на асабістай тэрыторыі такую эканамічную палітыку, якая адказвае яе інтарэсам. Яны патрабуюць ад беларускага ўрада, у аказанне паслугі іх разуменню гуманізма (sic) “выразнай палітыкі прыватызацыі і заахвочвання прыватных прадпрыемстваў” і пратэстуюць супраць таго факта, што “70 % беларусаў працуюць на дзяржаву”. Сапраўды, сюррэалістычны сцэнар: чатыры міністры без ніякага сораму выдаюць дэкрэт пра “прыватызацыю” усёй вобласці правоў чалавека. Далей няма куды! Асабліва ў час сістэмнага крызісу неаліберальнай мадэлі капіталістычнай глабалізацыі.
Пры падрыхтоўцы гэтага артыкула мы даведаліся, што прэзідэнт Абама толькі што падпісаў закон “Акт аб дэмакратыі і правах чалавека ў Беларусі”, які накіраваны не толькі на далейшае ўзмацненне жорсткасці ўжо дзеючых у адносінах да гэтай краіны санкцый, але і дэманструе відавочна і беспрэцэдэнтна яго ўзгодненасць з дэкларацыяй міністраў, пра якую было ўзгадана вышэй. Тым больш высноў да прызыва ўсіх дэмакратаў узмацніць нашу салідарнасць з беларускім народам і яго арыентацыю на выбар асабістага шляху.
Брусэль, студзень 2011 года
(1)“Фігаро” ад 19.12.2011
Click here to sign the petition.
Click here to sign the petition.
- Enrique Muñoz Gamarra, International Analyst, Peru.
- Ken Jones, Canada
- Jean Bricmont, Physicist, Belgium
- Gerald Sussman, Professor, United States
- Doug McGowan, Canada
- Dražen Ević, Republic of Croatia
- Nile R. Bowie, United States
- Kingsley Smith, United States
- Steve Wojcyk
- Matija Mikac, Croatia
- Barry Adams, Retired, Canada
- Klaus Madersbacher, Austria
- Walid Sadaoui, France
- Djamal Benmerad, Journalist, Belgium
- Badia Benjelloun, France
- Alain Nierveze, France
- Bruno Drweski, Historian, Politologist, France
- Michele Brand, Independent Journalist and Researcher, France
- Gearoid O Colmain, Independent Journalist and researcher, France
- Vladimir Caller, Political Analyst and Researcher, Belgium
- Eric Pottenger, Author and Editor, United States
- Jacques Kmieciak, Journalist, France
- Mohammad Zahedi, Engineer, Belgium
