De 19de december hebben de ministers van buitenlandse zaken van 4 lidstaten van de Europese Unie, Carl Bildt van Zweden, Radoslaw Sikorski van Polen, William Hague van het Verenigd Koninkrijk en Guido Westerwelle van Duitsland een communiqué gepubliceerd met ernstige kritiek op de regering van Belarus en zijn president Alexander Lukachenko. Ze beschuldigen de autoriteiten van dit land ervan een manifestatie van opposanten gewelddadig te hebben neergeslagen op de vooravond van de presidentiële verkiezingen van vorig jaar. Ze weerleggen de juridische vervolgingen die in deze context plaatsvinden tegen 5 manifestanten. Daarom eisen deze landen van de internationale gemeenschap en meer specifiek van de Europese Unie dat ze de sancties ten aanzien van dit land verharden en dat ze de hulp ten aanzien van de opposanten versterken.
Deze verklaring bevat een evidente politieke doelstelling. Aanleiding is een manifestatie waarbij inderdaad bepaalde ‘onderdrukten’ aanwezig waren, maar waarbij een groot deel van de deelnemers absoluut niet op een vreedzame wijze tewerk gingen. Bovendien publiceerde de Franse krant ‘Le Figaro’, een krant die absoluut geen sympathie heeft voor het régime van Lukachenko, een artikel met de titel: “Biélorussie: gouvernement assiégé” (‘Belarus: belegerde regering’). Aan de hand van nieuwsberichten van hun correspondenten schreven zij o.a.: « Des manifestants d'opposition ont tenté ce soir de prendre d'assaut le siège du gouvernement biélorusse ». (‘Manifestanten van de oppositie hebben getracht de hoofdzetel van de regering van Belarus in te nemen’) Deze manifestanten hebben dus getracht om een coup te plegen en de regering van Belarus aan te vallen. Bovendien vergeten deze vier ministers in hun verklaring te vermelden dat ‘deze onderdrukking’ van opposanten op geen enkel moment een fataal slachtoffer of ernstig gewonde tot gevolg heeft gehad.
Hun humanitaire gevoelens zijn trouwens uitsluitend gericht tot Belarus. Op het ogenblik dat deze hoogwaardigheidsbekleders hun tekst opstelden en verspreidden, stierven er in Caïro dagelijks mensen, die wel degelijk vreedzaam ageerden. Zij kregen hun aandacht niet.
Hun doelstellingen zijn echter duidelijk. Ze besluiten hun discours immers met een besluit dat niet mis te verstaan is. Om hun concept van humanisme te verwezenlijken willen ze een grondige privatisering en een aanmoediging van de privé-ondernemingen. Bovendien protesteren ze tegen het feit dat 70 procent van de Wit-Russen voor de staat werken. We kunnen hier een surrealistisch scenario waarnemen waarbij 4 ministers een privatisering van de mensenrechten verdedigen.
Paris, januari 2012
Click here to sign the petition
- Enrique Muñoz Gamarra, International Analyst, Peru.
- Ken Jones, Canada
- Jean Bricmont, Physicist, Belgium
- Gerald Sussman, Professor, United States
- Doug McGowan, Canada
- Dražen Ević, Republic of Croatia
- Nile R. Bowie, United States
- Kingsley Smith, United States
- Steve Wojcyk
- Matija Mikac, Croatia
- Barry Adams, Retired, Canada
- Klaus Madersbacher, Austria
- Walid Sadaoui, France
- Djamal Benmerad, Journalist, Belgium
- Badia Benjelloun, France
- Alain Nierveze, France
- Bruno Drweski, Historian, Politologist, France
- Michele Brand, Independent Journalist and Researcher, France
- Gearoid O Colmain, Independent Journalist and researcher, France
- Vladimir Caller, Political Analyst and Researcher, Belgium
- Eric Pottenger, Author and Editor, United States
- Jacques Kmieciak, Journalist, France
- Mohammad Zahedi, Engineer, Belgium
